miércoles, 11 de noviembre de 2009

7 vidas tiene un gato.

Ven, acércate.
Ya no recordaba la silueta de tu cuerpo, por favor, siéntate.
No te preocupes por la temperatura del suelo, nuestra llama lo mantendrá caliente.
Volver a ver tu sonrisa, se me hace extraño.
Abre bien los ojos.
Yo cerraré los míos, para verte otra vez.
Ahora ciérralos tú, dime qué ves.
Cógeme la mano, siente la fina textura de mi piel, como hacíamos antes.
Cuando nos sentíamos. Cuando nos abrazábamos. Cuando éramos nosotros.
Cuando éramos uno solo.
Apriétala fuerte.
Suéltala. No te asustes.
Es extraño, el suelo sigue frío.
Te llego a tocar, pero te veo distante. Como si te fueras
Como si no quisieras regresar.
Por qué te vas. No te entiendo.
Las paredes parecen congelarse.
Mis manos se mojan. Empieza a llover.
Afuera hay un sol radiante.
No puedo más, el suelo cada vez está más frío.



Recuerdas nuestro último día?
Desde entonces ando por los callejones,
Tengo miedo a las grandes avenidas
Donde pasea mucha gente ajena a mí
Donde me puedo cruzar con tus ojos, otra vez.
Prefiero la oscuridad a toparme con la luz de tu sonrisa
La que iluminaba mis mañanas frías
La que ahora ya no sonríe cuando me ve,
Porque prefiere no verme
La que ya no me acaricia. Sólo señala.
La que prometió un día serme fiel
La que mintió.
Yo todavía lo recuerdo
Pensaba que lo tenía olvidado.

1 comentario:

  1. Ximety !!!!!!!!!!!

    Ja torne a tindre internest a casa, així que a vore si deixe que la meua imaginació es perda durant un temps entre els núvols i puga escriure alguna cosa ok???

    Un beset!!!!!!!!!!!!!!

    ResponderEliminar